سینمای مستقل در ایران معنا ندارد

منصور فروزش کارگردان فیلم کوتاه هفت دقیقه ای "مردی که فکر می کرد" ضمن بیان این مطلب با انتقاد از کم و کیف پخش فیلم های کوتاه به خبرنگار مهر، گفت: مقوله پخش فیلم های کوتاه  درایران جایگاه و ساختار مناسبی وجود ندارد و هر فیلمساز پس از تولید اثر باید خودش فیلم را با گرفتاری های فراوان پخش کند، البته برخی مراکز برای پخش فیلم وجود داردکه اغلب این مراکز مورد تایید نیستند و یا به فیلم های بازاری اهمیت بیشتری می دهند.

وی  در ادامه به بحث حمایت از فیلم سازان فیلم کوتاه اشاره کرد و گفت: تجربه نشان داده است که فیلم های مستقل آینده سینمای ایران هستند و در مقابل فیلم های سفارشی فقط مصرف روزمره دارند که شاید نیاز مخاطب تلویزیون برآورده کند؛و مبین این مطلب هم توجه به ایننکته است که ارگان هایی که وظیفه حمایت از فیلمسازان را در سرلوحه کار خود دارند امروز به عنوان بنگاههای برگزاری جشنواره های مختلف و با نگاه خوشبینانه بنگاه های  تولید فیلم های تلویزیونی شده اند و این مسئله به ضرر آینده سینمای این کشور است .

این کارگردان در ادامه افزود:  من به عنوان یک فیلمساز فیلم کوتاه با سابقه ای حدود 8 سال فعالیت در این عرصه متاسفانه و یا خوشبختانه باید بگویم که تا امروز حتی 1 ریال از بودجه های مصوب و غیر مصوب ! برای فیلمسازی ام دریافت نکرده ام و زمانی که این اتفاق دامن گیر به اکثر فیلمسازان می شود به ضرر آینده سینمای این سرزمین است و متاسفانه در میان همه دوستان گاهی اوقات سایه روی هایی می بینیم که به عقیده من این سایه روی ها بوی نفاق می دهد و خواسته و یا ناخواسته در زمین دشمنان بازی کردن است ، البته این حرف زیر بنای اعتقادی دارد باید چراکه باید رویکرد یک انسان به خصوص کسی که در عرصه فرهنگی قدم برمی دارد مشخص باشد و محکم و استوار روی حرف خود بایستد.

وی در ادامه با اشاره به داستان فیلم "مردی که فکر می کرد" گفت : این فیلم کوتاه هفت دقیقه ای مضمون اجتماعی دارد و گسست یک رابطه خانواده ای را نشان می دهد و این گسست از سویی مردی است که به واسطه توهماتش این جدایی را باعث شده است ولی در لحظه رفتن همسرش هم در توهمات فکری خود فرو می رود . 

فروزش در ادامه به طرح دیدگاه خود از ساخت فلیم کوتاه "مردی که فکر می کرد" اشاره کرد و گفت :  نگاه و دغدغه شخصی من در این فیلم  بیش از قضاوت مخاطب و ارائه داستانی منسجم و مشخص به وی اهمیت داشته است تجربه پیگیری و روایت خطی واقعیت های روزمره بدون هیچگونه قصه دراماتیک و انگیزه تجربه موقعیت دراماتیک باعث شد به این قصه روی آورم .

این کارگردان فیلم کوتاه در پایان در پاسخ به این سئوال که جایگاه مخاطب در این فیلم چیست گفت : مخاطب در این فیلم در جایگاه ویژه ای قرار دارد و همه پدیده های داستان برای او روایت می شود و جذابیت های قرار داده شده در فیلم اهمیت همراهی مخاطب با فیلم را مشخص می کند، از جهت المان و نشانه ها و تفسیرهای شناختی باید بگویم که فیلم من در لایه درون خود حرف هایی دارد که باید روی آنها فکر کرد، چراکه سعی کرده ام مخاطب را با نشانه های دیگری به غیر از داستان با فیلم آشنا کنم و او را قضاوت وا دارم ؛ همچنین باید بگویم که این فیلم منتخب جشنواره فیلم های مستقل هند با همکاری جشنواره فیلم های مستقل اروپا شد.