به گزارش خبرنگار مهر در کرج، اعتکاف، پشت پا زدن به تعلقات نفس و به آنچه که مانع صعود روح است، محسوب می شود و در خلوتخانه عشق با خلیل، جشن گرفتن.
اعتکاف عاشقان را به طواف حرم امن اله یعنی دل می برد و چند روزی روح را به معشوق حقیقی پیوند می دهد. معتکف شدن در مسجد برای چند روز برای همگان میسر است ولی معتکف شدن در خانه حق و دل به صاحبدلی کامل دادن و استقامت در طی مسیر داشتن، کاری است بس دشوار.
اعتکاف توقفی ناآگاهانه در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نیست و آنچه می تواند موجب دل کندن از لذایذ زندگی مادی شود، باید لذتی برتر باشد؛ لذتی چون وصال محبوب، تقرب و نزدیکی به خدای بزرگ و قرار گرفتن در سایه سار محبت الهی.
معتکف از خانه خویش بیرون می رود و آگاهانه عزم حضور در خانه حضرت حق می کند؛ حضوری آگاهانه، عاشقانه و خالصانه بر درگاه پروردگار.
معتکف روزه اش، نمازش، حضورش در مسجد و دیگر اعمالش مایه تقرب است. در خانه دوست، سفره ای از مغفرت و بخشایش گسترده شده و عاکف با صیقل روح و روان، زنگار گناه از دل می زداید و مهیای ضیافت بزرگ در ماه وصال می گردد. ماهی که عشاق از سفره پرفیض الهی، لقمه های راز بر می چینند و عطر قرآن از ژرفای دل بار یافتگان، مشام جان را می نوازد.
راز و نیاز با پروردگار؛ زیباترین هنر آدمی
اعتکاف پرورش جسم و جان است، زیرا انسان آمیزه ای است از این دو و نیازمند پرورش ابعاد وجودی خود است. انسان به دنبال سعادت و کمال است و روح او نیز نیازمند نیایش؛ مناجاتی شیرین و زیبا و همکلام شدن با منشا قدرتها، ضمن اینکه از آغاز خلقت تا صحنه رستاخیز، زیباترین هنر آدمی راز و نیاز است.
روزه که خود عبادتی ارزشمند است، شرط اعتکاف محسوب می شود. حضور در مسجد و خواندن نماز هم شرط آن است. عاکف سه روز در مسجد مقیم می شود و چز برای ضروریات، کوی دوست را ترک نمی گوید. اعتکاف عهد مودت و میثاق مجدد با پروردگار است.
اعتکاف با همه فضیلتش زن و مرد را به خود می خواند. ما را می خواند تا در دنیای پرغوغا معراج انسانیت را به تماشا بنشینیم.
اعتکاف، محو خودخواهى در امواج بلند خداگرایى و بیرون رفتن از خانه خویش و مصمم شدن بر حضور در خانه حضرت حق است. اعتکاف شرایطی را فراهم می کند تا انسانها با توشه معنوی، اعتقادى راسخ و ایمان و امیدى بیشتر به زندگى خود ادامه دهند، خود را براى صحنه هاى خطر و جهاد در راه خدا آماده کنند، همیشه با یاد خدا تلاش کنند، خود را همواره در محضر پروردگار ببینند و به سوى سعادت دنیا و آخرت گام بردارند.
اعتکاف؛ راهی برای پیمودن پله های سلوک
رجب، ماه اعتکاف است. در این ماه که هنگامه تحول است، عاکفان کوی دوست، با حضور در صحن و سرای او پله های سلوک را پیموده و پله پله به خداوند و آسمان نزدیکتر می شوند؛ ماهی که عشاق از سفره پرفیض الهی، لقمه های راز بر می چینند و عطر قرآن از ژرفای دل باریافتگان، مشام جان را می نوازد.
اعتکاف زمینه ساز توبه و بازگشت است؛ بازگشتی عمیق به قرآن و معنویت، بازگشت به دعا و استمداد از عالم غیب و بازگشت از خودمدارى به خداگرایی، ضمن اینکه بی شک کسانی که مسئولیتهاى حساستر و بزرگترى دارند، بیش از دیگران به اعتکاف و خودسازى نیاز دارند.
غفلت از"خود" و "خداى خود"، بستر مرگ ارزشهاى انسانى و نقطه سقوط از پایگاه بلند خردورزى و عشق عرفانى و عامل پیوستن به زندگى پست و حیوانى است و اعتکاف، سنتی است که می تواند از این سقوط جلوگیری کند.
انسان فانی در عمق وجود خود در جستجوی چیزی است که روح مطلق طلب و بیقرار او را آرام بخشد و اعتکاف فرصتی برایی رسیدن به این آرامش و بی مانند و عمیق است.
اعتکاف؛ فرصتی برای آسودن در دیدار با محبوب
اعتکاف، بستر مناسب اندیشه، تفکر و خردورزى و تلاشى است براى اینکه انسانهاى فرو رفته در روزمرگیها از فضاى پر التهاب روزانه به سوى "خویش" و "خداى خویش" باز گردند و دمی چند در خلوت دیدار با محبوب بیاسایند.
آرامش روحی، تولد دوباره انسان، کرامت نفس و بزرگی روح، اصلاح واعتراف و خودسازی و دادن فرصتی تازه به خویشتن برای آسمانی شدن از برکات اعتکاف است که این امر با ارزش معنوی این سنت می افزاید.
اعتکاف سنت نیکوی دیرپایی است که از پیامبران به یادگار مانده و تا امروز ادامه یافته است. این برنامه معنوی همه ساله مشتاقان و طرفداران بیشتری می یابد زیرا عبادتی است که در خلوت انسان با پروردگار مهربان شکل می گیرد و دلهای شیفته را جلا می بخشد.
... و خدا می ماند که چه بسیار انسانهای عاشقی که امسال نتواستند در این سنت حسنه حضور داشته باشند و چشم به راه دعای آنهایی هستند که توانسته اند این حضور را تجربه کنند؛ دعا برای آنکه همه مشتاقان بتوانند سال آینده در اعتکاف حاضر باشند و پا به پای یکدیگر لذت خلوتی عارفانه و عاشقانه با محبوب حقیقی را دریابند.
نظر شما