آن گونه که خود سیمین دانشور تأیید کرده امام موسی صدر این رمان را به زبان عربی ترجمه کرده است، ترجمهای که الان البته اثری از آن پیدا نمیشود.
در اشعار سهراب سپهری، پدر بهنوعی در نقش حامی طبیعت و زندگی آرام بازتاب دارد. شاید مهمترین اشاره او به پدرش را در بخشی از شعر صدای پای آب بتوان دید.
